Donker en licht

Zoals elke woensdag ook nu weer een log. Dit keer over een zin die ik ooit een keer door een predikant in een overweging hoorde. Het is slechts één losse zin in heel de overweging. Wie de predikant was weet ik al lang niet meer. Zo recent was het ook weer niet. Het ging, als ik me goed herinner, over hoop geloof ik. Over dat mensen soms in een depressie kunnen raken en soms geen licht meer zien aan de horizon. Op een goed moment kwam de zin voorbij dat het nooit zo donker is of er is altijd wel ergens licht. Een mooie zin op zich en een mooie positieve gedachte. Alleen vroeg ik mijzelf af of dat ook zo is.

Ik denk dat als een mens in een diep dal zit waar alles donker is. Is er dan echt altijd wel ergens licht? 🤔 Het is iets wat ik me afvraag. Het doet mij denken aan een winter-depressie waar mensen in kunnen zitten in de donkere maanden van het jaar. Of in een andere vorm van depressie. Al dan niet seizoens gebonden of door bepaalde situaties of welke reden dan ook. Een depressie dat een mens denkt dat er nergens meer licht is. En als op dat moment de zin zou klinken dat het nooit zo donker is of er is altijd wel licht. Hoe mooi de gedachte ook is. Hoe goed bedoeld het ook is. Ik weet niet of je op zo’n moment de mooiheid ervan inziet. Want in het donker kan het erg lastig zijn om de lucifers te vinden om dat ene kaarsje weer aan te krijgen. En daarmee weer een lichtpuntje te zien. Een lichtpunt dat misschien er toe leid dat er meer lichtpunten te zien zijn die aangestoken kunnen worden. 🤔

Ik ben geen predikant, geen gediplomeerde Psycholoog of zo. Hooguit wat overwegingen die ik maak naar aanleiding van een zin. Een overweging van ‘de koude grond’ zoiets. Ik schrijf wat ik denk. Zolang ik erachter sta, kan dat denk ik wel. Of dat juist is of niet. Ach, dat oordeel mag een ander geven. Hoe het ook is. Ik wens dat het met iedereen goed mag gaan.

Reageren op deze log mag altijd. Duimpje geven is ook tof.

En komende woensdag is er weer een nieuwe log, rond de klok van 18 uur.